*وَ مِنْ آياتِهِ مَنامُکُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ ابْتِغاؤُکُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ في‏ ذلِکَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ* ترجمه؛ و از نشانه های او خواب شما در شب و روز است و تلاش و کوششتان برای بهره گیری از فضل پروردگار ( و تأمین معاش ) در این امور نشانه هایی است برای آنان که گوش شنوا دارند! (1)

در این بخش امام صادق علیه السلام، اشاره به حقیقتی درباره زنبور عسل می فرمایند که اگر کسی درست در آن تامل کند، به ابعاد جدیدی از درک در این زمینه و زمینه فعل الهی می رسد.

و خدایت به زنبور عسل وحی کرد که از کوه ها و درختان و سقفهای رفیع ، منزل گیر. (وحی در اینجا الهام و هدایت درونی است که به آن هدایت تکوینی غریزی هم می گویند)* سپس از همه ثمرات بخور، و راههاى پروردگارت را فرمانبردارانه، بپوى. از درون آن، شرابی كه به رنگهاى گوناگون است بيرون مى‏آيد. در آن، براى مردم شفا است، براستى در اين براى مردمى كه تفكر مى‏كنند نشانه (راهنما به سوی خالق شگفتیها) است. (نحل؛68-69)

و خداوند رحمان آن را نشانه ایی برای اهل اندیشه و دلیلی برای آشتی با خالق زیبایی ها بیان می دارد. ارسطو دانشمند معروف یونانی کتابی درباره زندگی زنبور عسل نوشت. این اولین کتابی است در تاریخ که درباره ی زنبور عسل نوشته شده است.(1) این چه پدیده ایی است که یک فیلسوف را به تامل و نوشتن درباره آن وا می دارد.