در این بخش امام صادق علیه السلام، اشاره به حقیقتی درباره زنبور عسل می فرمایند که اگر کسی درست در آن تامل کند، به ابعاد جدیدی از درک در این زمینه و زمینه فعل الهی می رسد.

و خدایت به زنبور عسل وحی کرد که از کوه ها و درختان و سقفهای رفیع ، منزل گیر. (وحی در اینجا الهام و هدایت درونی است که به آن هدایت تکوینی غریزی هم می گویند)* سپس از همه ثمرات بخور، و راههاى پروردگارت را فرمانبردارانه، بپوى. از درون آن، شرابی كه به رنگهاى گوناگون است بيرون مى‏آيد. در آن، براى مردم شفا است، براستى در اين براى مردمى كه تفكر مى‏كنند نشانه (راهنما به سوی خالق شگفتیها) است. (نحل؛68-69)

و خداوند رحمان آن را نشانه ایی برای اهل اندیشه و دلیلی برای آشتی با خالق زیبایی ها بیان می دارد. ارسطو دانشمند معروف یونانی کتابی درباره زندگی زنبور عسل نوشت. این اولین کتابی است در تاریخ که درباره ی زنبور عسل نوشته شده است.(1) این چه پدیده ایی است که یک فیلسوف را به تامل و نوشتن درباره آن وا می دارد.