محتوای مقاله

اما صبر و همراهی کنید و خودسر نباشید و فریب شیاطین جن و انس نخورید، بزودی بر دانش و معرفت شما افزوده می گردد و بعد از مرگ حکمتها را می فهمید، لکن مدتی چند صبر کنید و در دنیا از نعمتهای من بهره ببرید و هدایت خالق خود را هم بپذیرید که این جهت نمای شماست و بعد از مرگ می فهمید خالق مهربان چه کمکی به شما کرده است. و چرا انسان ناسپاس بعد از نعمتهایی که دیده به خالق خود اعتماد و توکل نمی کند؟ "يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ * ترجمه؛ اى انسان! چه چيز تو را به پروردگار كريمت مغرور ساخته؟"(2) آیا خالق حکیم او را فریب می دهد یا خودش خود را فریب می دهد؟ "... وَ ما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ لكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ* ترجمه؛...و خدا به آنها ستم نكرده بلكه خودشان به خود ستم كرده ‏اند. "(3) آیا آدمی بعد خدا یاوری خواهد داشت؟ ((وَ قيلَ الْيَوْمَ نَنْساكُمْ كَما نَسيتُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هذا وَ مَأْواكُمُ النَّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ ناصِرينَ * و به آنها گفته م ى‏شود: امروز ما شما را فراموش مى‏ كنيم همان‏گونه كه ملاقات امروز را فراموش كرده بوديد و جايگاه شما آتش است و ياورى براى شما نخواهد بود."(4) پس بعد از این حقایق سنگین و بیدار کننده، انسان به چه سخنی ایمان می آورد ((وَيْلٌ يَوْمَئذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ * فَبِأَىّ‏ حَدِيثِ  بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ * ترجمه؛ واى بر تكذيب‏كنندگان در آن روز! * پس به كدامين سخن بعد از آن ايمان مى ‏آورند؟! "(5)

بنابراین بر این مطلب تامل کن؛

همه چیز خوب بوده و خواهد بود مگر اینکه خود ما با خدا و نظام احسن او سر جنگ برداریم و الا خداوند گناه را می بخشد و توبه پذیر و مهربان است، این قهر انسان ها است که ظلمت به همراه دارد و الا خدا کسی را به ظلم و فساد امر نکرده و دستورات کامل زندگی زیبا را در اختیار انسان مختار قرار داده است. ما به جای راست کردن کجی های خود، می خواهیم نظام خلقت را کج کنیم تا مطابق میل ما باشد، و خداوند حکیم تابع هواپرستان نخواهد شد. شایسته است ما منطبق بر هستی شویم نه هستی منطبق بر ما، که این جز تنگ نظری و خودسری نخواهد بود.

راه حلی برای تو؛

ای کسی که عمر محدودش در گذر است و اختیار زندگی اش به دست خود اوست!؛ مدتی صبورانه همراه خالق مهربان خویش شو وبه او توکل و اعتماد کن که بعد از این همه نعمت سلامت و توانایی های جسمی در جز جز بدنت که کارخانه های اول جهان قادر به ساخت آنها نیستند و بسیاری دیگر از نعمات چون عقل و نعمت های درونی و بیرونی و نعمت بزرگ هدایت، سزاوار نیست که به او اعتماد نداشته باشی. اما اگر دلت کم اعتماد است بر خبر وحی بر معاد، بدان که در شک هستی و برای اهل شک دراین مسئله بزرگ که قرین تاریخ بشریت شده، چیزی جز تحقیق و حقیقت جویی سزاوار نیست؛ پس مدتی از زمان روزت را به تحقیق و پرسش منصفانه درباره خالق سبحان و معاد و بقاء اختصاص بده و در ضمن آن در خلوت با اخلاص و جدیت از خالقی که دومی ندارد بخواه که کمکت کند و قلبت را هدایت کند. چرا که او خود فرمود؛ "وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادي عَنِّي فَإِنِّي قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجيبُوا لي‏ وَ لْيُؤْمِنُوا بي‏ لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ * چون بندگان من درباره من از تو بپرسند، بگو كه من نزديكم و به نداى كسى كه مرا بخواند پاسخ مى‏ دهم. پس به نداى من پاسخ دهند و به من ايمان آورند تا راه راست يابند"(6) پس مدتی بر این راه باش و در این ایام از ظلم و فساد دور شو، به یقین و به یقین خداوند را هدایت گری مهربان خواهی یافت و درهای رحمت و هدایت یکی پس از دیگری به سوی تو باز خواهد شد، و در این شک نکن. "إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى‏ رَبِّهِ سَبيلاً * بدرستي كه اين پندي ست پس هر كه خواهد بگيرد بسوى پروردگارش راهى را."(7) پس از شر نفس و شیطان به خدا پناه ببر، و در کنار امور زندگی وقتی برای این امر بگذار و آنرا کوچک نشمار که روزی که کار از کار گذشته مصداق این خبر وحی نباشی؛ "وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى‏ يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً * و روزى كه ستمكار، دستان خود را میگزد مى ‏گويد: اى كاش همراه اين پيامبر راهى به سوى حق برمى‏ گرفتم." (8) که عمر در سکوت و به تندی در گذر است.

برای اینکه راه را سخت نبینی این دو خبر بشارت آمیز را بخوان که بندگی کمتر از دو ماه وضع زندگی آدمی را عوض می کند و ببین چه قدر ما بنی آدم در حق خود جفاکاریم و غافل؛

" قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ مَا أَخْلَصَ‏ عَبْدٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِينَ‏ صَبَاحاً إِلَّا جَرَتْ يَنَابِيعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ‏ عَلَى لِسَانِهِ‏. ترجمه؛ رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: هيچ بنده‏اى چهل روز را با اخلاص بسر نياورد جز آنكه چشمه ‏هاى حكمت از قلب او بر زبانش جارى مى ‏شود."(9)

"عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: مَا أَخْلَصَ الْعَبْدُ الْإِيمَانَ‏ بِاللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِينَ يَوْماً أَوْ قَالَ مَا أَجْمَلَ عَبْدٌ ذِكْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِينَ يَوْماً إِلَّا زَهَّدَهُ‏ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي الدُّنْيَا وَ بَصَّرَهُ دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا فَأَثْبَتَ الْحِكْمَةَ فِي قَلْبِهِ‏ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَهُ‏ ... ترجمه؛ امام باقر عليه السّلام فرمود: هيچ بنده ایی چهل روز ايمانش را بخداى عز و جل خالص نگرداند- يا فرمود: هيچ بنده ایی ذكر خدا را در چهل روز نيكو انجام ندهد- جز آنكه خداى عز و جل او را نسبت به دنيا زاهد سازد و درد و داروى دنيا را به او بنمايد، پس حكمت را در دلش ثابت كند و زبانش را به آن گويا سازد."(10)

پی نوشت؛

1. الاسراء: 85
2. الانفطار:6، ترجمه ارفع
3. آل عمران: 117، ترجمه ارفع
4. الجاثیة: 34، ترجمه ارفع
5. المرسلات: 49-50، ترجمه ارفع
6. البقره: 186، ترجمه آیتی
7. المزمل : 19، ترجمه اشرفى
8. الفرقان : 27، ترجمه انصاريان
9. عيون أخبار الرضا عليه السلام ؛ ج‏2 ؛ ص69 - ترجمه کتاب از غفارى و مستفيد ؛ ج‏2 ؛ ص125
10. الكافي (الإسلامية)؛ ج‏2 ؛ ص 16- ترجمه کتاب از مصطفوى ؛ ج‏3 ؛ ص27