خواب این شگفتی زیبای آفرینش، این موسیقی فراگیر جهان طبیعت که ضرب آهنگی آرامش بخش و دعوت کننده به جهانی آرام و زیبا در خود دارد یک راهنما و یک نشانه است برای آن کس که در حقایق طبیعت با دیده تامل و تحقیق نگاه کند.
در نوشتار سابق (بخش اول) اشاره مفصل تر شد که اگر طبیعت آرامش موقتی مثل خواب را در خود نمی داشت؛ طبیعتا تا مرگ کامل به فعالیت خود ادامه می داد و هیچ سکوتی و خلوتی برای راحتی مغز ما، جای خواب و مرگ کوچک ما را نمی گیرد. پس شکر می کنم خدای بی همتا و مهربانی را که اندیشه ناقص مرا به این زیبایی آفرینش رهنمون شد تا یکی دیگر از بی نهایت حکمت گسترده و پیچیده، و در یک کلام، خدایی او را در حد درک اندکم فهم کنم و یک قدم به شناخت خالق زیبایی ها نزدیک تر شوم ...

پل دیویس(paul Davies) از فیزیک دانان مطرح معاصر و استاد دانشگاه ایالتی آریزونا؛

"اگر پذیرش جهان طبیعت برای حیات نتیجه شانس بود، انتظارمان این بود که جهان حداقل پذیرش را برای حیات داشته باشد، نه بهترین پذیرش را. اما درجه پذیرشی که ما برای حیات در جهان مشاهده می کنیم، بسیار فراتر از آن است که برای بروز چند مشاهده گر لازم می باشد که به عنوان گزینش گر جهانی عمل کنند."(1)

ممکن است تصادف و اتفاقات سبب این شکل جالب شده باشد، اما اتفاقات بعدی نمیتواند این شکل را به خانه ایی گرم و زیبا برای زندگی تبدیل کند. همه می دانیم که قصر باشکوه و شگفت آور "حیات" آن قدر از پیچیدگی و مهندسی گسترده ایی برخوردار بوده که حتی سرسخت ترین دانشمندان مادی هم هیچ توجیهی برپایه همه قوانین و همه معادلات مادی نداشتند و تنها گفتند؛ نمی دانیم.

وقتی زیبایی را می بینیم و به شور و ذوق می آییم، لذت می بریم و دوست داریم باز هم زیبایی های بیشتری ببینیم. انسان زیبایی را می پسندد.
چرا انسانهای کهن که در کنار خود انبوهی از گلهای رنگارنگ داشتند، برای همسرشان گل هدیه می کردند و مثلا مقداری خاک و سنگ از روی زمین جمع نمی کردند تا به او هدیه دهند؟ چون زیبایی گل چشم آنها را قانع می کرد که من شایسته هستم که نشانه عشق تو باشم.

افرادی که می پندارند ماجرای پیدایش حیات مانند ترکیب قطعات یک هواپیما و ساختمان مهندسی شده نیست، و در ذهنشان خیالاتی شبیه زاد و ولد سیستماتیک و ترکیب شیمیایی فیزیکی مانند گرانش و تاثیرات شیمیایی دارند که همه پدیده های قانونی و معلومی هستند، از علم پیدایش حیات چیزی نمی دانند. زیرا ...