خداوند نظامی کامل خلق فرمود که علم اندک ما قادر به درک جامعی از آن نیست. خالق علم، از رحمت خود در این نظام بهم پیوسته و مرتبط، راه را به ما نشان داد تا هر کس عاقل و اندیشمند باشد، راهی به سوی حیات سراسر زیبایی وجاودانه برگزیند. یعنی خدا می فرماید حکمت من سبب خلقتی شده که در آن شما انسانها مبدا و مقصد، و تولد و معادی دارید، اگر نمی دانید حکمتش چیست؟ چون دانش شما اندک است همچنانکه در اول تولد هیچ نمی دانستید، الان هم اندکی می دانید بسیار کم "وَ ما أُوتيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَليلاً"(1)

انسان نعمت را دوست دارد حتی همین نعمت ناقص دنیا را چنان دوست دارد که می خواهد جاودان و تندرست بماند. لذا اصلی ترین مشکل ذهن انسان "بودن" نیست، چگونگی بودن است که مثلا چرا ما تکلیف داریم و حساب وکتاب و پاداش و جزا؟ لذا پرسش اول ذهن، نسبت به برنامه عالم است تا خود عالم.