از انجایی که طبق گزاره های دینی گرایش به دین امری است فطری(1) واینکه هر انسانی بصورت فطری خداجواست و خداجویی وخداپرستی در عمق جان او نهاده شده است(2) و اینکه دلایل و شواهد عقلی و علمی هم وجود خداوند متعال را اثبات می کند، حال این سوال مطرح می شود که؛ چرا در طول تاریخ از دیرباز تا کنون انسان هایی در پی انکار خداوند برآمده اند و یا لااقل در وجود این ذات مقدس که وجودش از بدیهی ترین وغیر قابل انکارترین موجودات است شک کرده اند. در پاسخ به این سوال باید توجه داشت که بی شک بر فطرت پاک وخداجوی این افراد پرده های غفلت افکنده شده است که این امر موجب شده خداوند متعال را انکار کرده یا در وجودش تردید کنند.