پنج شنبه, 11 دی 1348 ساعت 03:30

هایزنبرگ، فیزیک و عرفان

ورنر کارل هایزنبرگ که در سال اول قرن بیستم(1901م) دیده به جهان گشود، یکی دیگر از دانشمندان بزرگ خداباور است. این دانشمند آلمانی، توانسته است افتخارات علمی فراوانی را در علم فیزیک به خود اختصاص دهد. هایزنبرگ در مورد عنصر هلیم و ساختار آن تحقیقاتی انجام داد و در پی آن با نوشتن مقاله ای در زمینه ساختار هلیم مدرک دکترا دریافت کرد. از جمله افتخارات این دانشمند ابداع مکانیک ماتریسی است که یک اصل در مکانیک کوانتوم به حساب می آید. جایگاه علمی که هایزنبرگ در مباحث فیزیکی کسب کرده بود باعث شد تا ریاست موسسه «کایزر ویلهلم» در برلین به او واگذار گردد. همچنین در سال 1932 به خاطر مکانیک کوانتوم و کشف حالتهای آلوتروپیک هیدروژن موفق به کسب جایزه نوبل شد.

"میان علم و دین هرگز تضاد واقعی پیدا نخواهد شد آنها مکمل یکدیگرند هر شخص جدی و متفکر، به عقیده من به این امر متوجه می شود که اگر بنا باشد تمام نیروهای نفوس بشری در حال تعادل و هماهنگی با یکدیگر کار کنند لازم است به عنصر دین در طبیعت خویش اعتراف کنند و در پرورش آن بکوشند. این تصادفی نیست که متفکران بزرگ همه ی اعصار چنان نفوس دینی ژرفی داشته اند ولو اینکه در ظاهر به دینداری تظاهر نکرده باشند." *ماکس پلانک

پنج شنبه, 14 مرداد 1395 ساعت 18:34

فریمن دایسون؛ جهان می دانسته ما می آییم!!

فریمن دایسون (Freeman Dyson)،

فیزیکدان آمریکایی مطرح معاصر، متولد 15 دسامبر 1923 میلادی؛


"هر چه بیشتر من جهان و تفصیل ساختار آن را بررسی می کنم، شواهد بیشتری می یابم که جهان به نحوی می دانسته است ما می آییم."(1)

چهارشنبه, 13 مرداد 1395 ساعت 18:03

ولفگانگ اسمیت؛ "خدا، تنها یقین مطلق است"

ولفگانگ اسمیت، ریاضی دان، فیزیکدان، فیلسوف دین و دین پژوهی امریکایی است. او که در سال 1930 به دنیا آمده است، در سن 18 سالگی یعنی در سال 1948 در رشته های فلسفه، فیزیک و ریاضی از دانشگاه کورنل فارغ التحصیل شد. درجه کارشناسی ارشد خود را در رشته فیزیک از دانشگاه پرودو و دکترای ریاضی خود را از دانشگاه کلمبیا گرفت. از او آثار متعدد و مطرحی به چاپ رسیده، که یکی از آنها کتاب معروف "معمای کوانتوم" است که در سال 1995 منتشر شد.(1)

شنبه, 09 مرداد 1395 ساعت 19:01

رنه دکارت؛ سرونوشت های روح انسانی

رنه دکارت (Descartes) قرن هفدهم، پدر فلسفه مدرن؛
نه علم، دین را در تنگنا قرار می دهد و نه دین علم را. استقلال هریک برای دیگری پذیرفتنی است، زیرا قلمرو علم، طبیعت بوده و ابزار آن ریاضیات و تجربه است و عرصه دین، سرنوشت های روح انسانی است که به سوی ابدیت سرازیر می شود.(1)

چهارشنبه, 16 تیر 1395 ساعت 06:46

ایمان انشتین؛ دیانت من...

آلبرت انشتین Albert Einstein، قرن بیستم، از بزرگترین فیزکدانهای تاریخ؛

دیانت من از تحسین متواضعانه ای در برابر یک روح نامحدود برتر تشکیل شده که خود را در اجزای کوچک به نحوی تجلی داده است که ما با اذهان ضعیف و شکننده خود می توانیم آن را درک کنیم. این اعتقاد عاطفی قوی به حضور یک قدرت برتر استدلال گر[هوشمند]، که در جهان ادراک ناپذیر تجلی یافته است، ایده من از خدا را شکل می دهد.