ایان گِریِم باربور (Ian Graeme Barbour) در پنجم اکتبر ۱۹۲۳ در چین به دنیا آمد و کودکی خود را در آنجا گذراند. در سال ۱۹۵۰ در رشته فیزیک با درجه دکتری از دانشگاه شیکاگو امریکا فارغ التحصیل شد. سپس به سبب علاقه وافر به الهیات به دانشگاه ییل رفت. در سال ۱۹۵۶ موفق به دریافت لیسانس الهیات (B.Div.) از دانشگاه ییل شد.

یا داود مرا دوست بدار و نزد خلقم محبوبم کن

خداوند به داود(داوود) عليه السلام فرمود: مرا دوست بدار و مرا در نظر آفریدگانم نيز محبوب بگردان. گفت: پروردگارا! بله. من تو را دوست دارم، ولى چگونه تو را محبوبِ آفريدگانت بسازم؟ فرمود: نزد آنان، نعمت هاى مرا ياد كن. وقتى نعمت هاى مرا براى آنان ياد كردى، مرا دوست خواهند داشت.

ورنر کارل هایزنبرگ که در سال اول قرن بیستم(1901م) دیده به جهان گشود، یکی دیگر از دانشمندان بزرگ خداباور است. این دانشمند آلمانی، توانسته است افتخارات علمی فراوانی را در علم فیزیک به خود اختصاص دهد. هایزنبرگ در مورد عنصر هلیم و ساختار آن تحقیقاتی انجام داد و در پی آن با نوشتن مقاله ای در زمینه ساختار هلیم مدرک دکترا دریافت کرد. از جمله افتخارات این دانشمند ابداع مکانیک ماتریسی است که یک اصل در مکانیک کوانتوم به حساب می آید. جایگاه علمی که هایزنبرگ در مباحث فیزیکی کسب کرده بود باعث شد تا ریاست موسسه «کایزر ویلهلم» در برلین به او واگذار گردد. همچنین در سال 1932 به خاطر مکانیک کوانتوم و کشف حالتهای آلوتروپیک هیدروژن موفق به کسب جایزه نوبل شد.

فریمن دایسون (Freeman Dyson)،

فیزیکدان آمریکایی مطرح معاصر، متولد 15 دسامبر 1923 میلادی؛

"هر چه بیشتر من جهان و تفصیل ساختار آن را بررسی می کنم، شواهد بیشتری می یابم که جهان به نحوی می دانسته است ما می آییم."(1)

ولفگانگ اسمیت، ریاضی دان، فیزیکدان، فیلسوف دین و دین پژوهی امریکایی است. او که در سال 1930 به دنیا آمده است، در سن 18 سالگی یعنی در سال 1948 در رشته های فلسفه، فیزیک و ریاضی از دانشگاه کورنل فارغ التحصیل شد. درجه کارشناسی ارشد خود را در رشته فیزیک از دانشگاه پرودو و دکترای ریاضی خود را از دانشگاه کلمبیا گرفت. از او آثار متعدد و مطرحی به چاپ رسیده، که یکی از آنها کتاب معروف "معمای کوانتوم" است که در سال 1995 منتشر شد.(1)

پل دیویس(paul Davies) از فیزیک دانان مطرح معاصر و استاد دانشگاه ایالتی آریزونا؛

"اگر پذیرش جهان طبیعت برای حیات نتیجه شانس بود، انتظارمان این بود که جهان حداقل پذیرش را برای حیات داشته باشد، نه بهترین پذیرش را. اما درجه پذیرشی که ما برای حیات در جهان مشاهده می کنیم، بسیار فراتر از آن است که برای بروز چند مشاهده گر لازم می باشد که به عنوان گزینش گر جهانی عمل کنند."(1)

رنه دکارت (Descartes) قرن هفدهم، پدر فلسفه مدرن؛
نه علم، دین را در تنگنا قرار می دهد و نه دین علم را. استقلال هریک برای دیگری پذیرفتنی است، زیرا قلمرو علم، طبیعت بوده و ابزار آن ریاضیات و تجربه است و عرصه دین، سرنوشت های روح انسانی است که به سوی ابدیت سرازیر می شود.(1)

گئورگ ویلهلم فریدریش هگل، فیلسوف بزرگ آلمانی قرن نوزدهم؛

علم و دین، دو حقیقت مستقل نیستند، بلکه هر دو از حالات ضروری عقل هستند و برای رشد عقل دنبال یکدیگر می روند(1)

هربرت اسپنسر (Herbert Spencer) از فلاسفه بزرگ قرن نوزدهم؛

این یک اعتقاد خطا و نادرست است که بگوییم؛ دین چیزی ساختگی است که عقل از توهمات و خیالات آنرا بافته است، بلکه این خود واقعیات است که دین را برای انسان قابل پذیرش می سازد واین پذیرش فکری و قلبی و روانی، عکس العملی از یک جهان واقعی است.(1)

کلینتون ریچارد داوکینز(1) درتاریخ 26 مارس 1941 میلادی در نایروبی پایتخت کشور آفریقایی کنیا به دنیا آمد. ملیت او انگلیسی است و پدرش در جنگ جهانی دوم سربازی بریتانیایی در نیروی متفقین بود.
داوکینز اگر چه متخصص و استاد زیست است اما شهرت او بخاطر دشمنی های بی وقفه با جهان مذهبی و زندگی ایمانی است.
او عضو انجمن سلطنتی علوم و انجمن سلطنتی ادبیات بریتانیا است، همان جایی که سلمان رشدی نیز در آن عضویت داشته است.